3.52.8. Помышление и чувство вины - порочная совесть
1. Если следуете Христу и провозглашаете своим Господом, то вы уверены в своем спасении, что вы праведник и свят во Христе 1Кор.6,11
- веселитесь и радуйтесь Пс.31,11
- всем сердцем обращение к Богу Иер.24,7
- отмытому нужно только ноги умыть, потому что чист весь Ин.13,10
- послушны 1Пет.1,2
- Христос освятил церковь Еф.5,26
- приступаем с дерзновением к престолу искренним сердцем Евр.4,16; 10,19.[22]
2. Если сердце в чем то осуждает, очистим себя совершая святыню в страхе Божием 2Кор.7,1
- не будем похожими на тех, кто не обращался к Богу всем сердцем Иер.3,10
- кто винит другого и когда напоминает Господь собственные грехи - бегут Ин.8,7-9
- у кого сердце не право пред Богом Деян.8,21
- сомневаюшиесяИак.1,[6]
- кому нужно очиститься Иак.4,8
- кто с лицемерием сжег свою совесть 1Тим.4,2
3. Есть христиане, которые ходят с чувством вины от грехов 3цар.15,3
- если постоянно чувствуем вину, это значит, что не провозглашаем дела Христа для нашей жизни. Думаем, что послушны и живем как жили святые. Но св. Писание называет помышление собственных грехов "порочной совести" Евр.10,[22]
- Если провозглашаем Христа своим первосвященником, придем к Нему без порочной совести и если сердце не осуждает нас, то мы ходим в свете Его 1Ин.3,19-22
4. Не будь христианином, которым благоговение пред Богом есть изучение заповедей человеческих Ис.29,13
- обращение Господу с покаянием превратилив некую повторяющуюся сакральную мантру "Иисус, Сын Божие, помилуй меня грешного". Посмотрим кто обращается Господу с этими словами:
- те, кто осознал свой грехи Пс.40,4; 50,1 Лук.18,13.38.39
- женщина за своей бесноватой дочери Матф.15,22
- обращаются с покаянием и обетом что впредь не будут грешить Пс.25,11
- среди них нет святых, учеников, последователей Христа и мы не должны быть. Если сердце свое показывает за что надо обращаться с покаянием Господу, то можно сказать Ему и лишь один раз достаточно, чтобы Он помиловал, не то что повторят монотонно раз 50 или более.
3.52.8. ბრალეულობის გრძნობისგან ანუ უკეთური სინდისისგან განწმედა
1. თუ მიჰყვებით ქრისტეს და აღიარებთ თქვენს უფლად, მაშინ დარწმუნებული ხართ საკუთარ ხსნაში, რომ ხართ მართალი და წმიდანი ქრისტეში 1კორ.6,11
.
- იხარებთ და იმხიარულებთ ფს.31,11
.
- მთელი გულით მიჰყვებით ღმერთს იერ.24,7
.
- განბანილს მხოლოდ ფეხბანა ესჭიროება, რადგან მთლიანად განწმედილია ინ.13,10
.
- მორჩილია 1პეტ.1,2
.
- ქრისტემ განწმიდა ეკლესია ეფ.5,26
.
- წრფელი გულით გაბედულად მივეახლებით ღვთის ტახტს ებრ.4,16; 10,19.[22]
.
2. თუ გული რაიმეს გამო გვგმობს, განვიბანებით ღვთის შიშის საბანელით 2კორ.7,1
.
- არ ვემსგავსებით იმათ, ვინც არ შეუდგა მთელი გულით ღმერთს იერ.3,10
.
- ვინც ბრალს სდებს სხვას და როცა უფალი შეახსენებს საკუთარს - გარბის ინ.8,7-9
.
- ვისი გულიც არ არის მართალი ღვთის წინაშე საქ.8,21
.
- შეეჭვებულნი იაკ.1,[6]
.
- ვისაც განწმედა ესაჭიროება იაკ.4,8
.
- ვინც თვალთმაქცობით სწვავს თავის სინდისს 1ტიმ.4,2
.
3. არიან ქრისტიანები, რომლებიც ცოდვებისგან ბრალეულობის გრძნობით დადიან 3მფ.15,3
.
- თუ გამუდმებით ვგრძნობთ ბრალს, ეს ნიშნავს, რომ არ ვაღიარებთ ქრისტეს საქმეებს ჩვენს ცხოვრებაში. ვფიქრობთ, რომ მორჩილნი ვართ და ვცხოვრობთ წმიდათა მსგავსად, მაგრამ წმ.წერილი საკუთარი ცოდვების გაცნობიერებას უწოდებს „გაფუჭებულ სინდისს“ ებრ.10,[22]
.
- თუ ვაღიარებთ ქრისტეს ჩვენს მღვდელმთავრად, მივიდეთ მასთან გაფუჭებული სინდისის გარეშე და თუ გული არ გვგმობს, მაშინ დავდივართ ნათელში 1ინ.3,19-22
.
4. ნუ ვიქნებით ქრისტიანი, რომლისთვისაც კრძალვა ღმერთის წინაშე არის ადამიანური მცნებების შესწავლა ეს.29,13
.
- უფლისადმი მონანიებით მიმართვა აქციეს რაღაც განმეორებად საკრალურ მანტრად „იესო, ძეო ღვთისაო, შემიწყალე მე ცოდვილი“. მოდით ვნახოთ თუ ვინ მიმართავდნენ უფალს ამ სიტყვებით:
.
- ისინი, ვინც აცნობიერებდნენ ცოდვას ფს.40,4; 50,1 ლუკ.18,13.38.39
.
- ქალი თავისი ავი სულით შეპყრობილი ასულის გამო მათ.15,22
.
- მიმართავენ მონანიებით და აღთქმით რომ უკვე აღარ შესცოდავენ ფს.25,11
.
- მათ შორის არ არიან წმიდანები, მოწაფეები, ქრისტეს მიმდევრები და არც ჩვენ უნდა მივმართავდეთ. თუ ჩვენი გული არ მიგვითითებს რისთვის უნდა ვითხოვოთ შეწყალება უფლისგან და მაშინაც კი ერთგზის თქმა საკმარისია შეწყალებისთვის და არ უნდა ვიმეორებდეთ მონოტონურად 50 გზის და მეტჯერ. კიდევაც, თუ დავუფიქრდებით, შეწყალების მთხოვნელი არის შესაბრალისი, რადგან აცნობიერებს, რომ ჯერ პატიება არ მიუღია ღმერთისგან, მაგრამ ჩვენ, ვინც შევუდექით ქრისტეს, ხომ ნაპატიები ვართ? აბა რაღას ვითხოვთ ასე გაუთავებლად? ააა! ახალი ჩადენილი ცოდვების პატიებას! მაგრამ იცით, რომ ამ მდგომარეობაში უფრო უპრიანია ვიგლოვდეთ ჩვენს საწყალობელ მდგომარეობას და არა ის, რომ მანტრად ვაქციოთ გაზეპირებული ორი სიტყვა. რა არის ეს? ნუთუ ასეთი ძენ-ბუდიზმისთვის დამახასიათებელი მონოტონურობა ესათნოება ჩვენს ცოცხალ ღმერთს?
__თემაზე წერდნენ__
***
სხვას ყველაფერი მიუტევე, საკუთარ თავს კი ნურაფერს შეუნდობ.
__ წმ. აბბა ისაია __