2.2.79 Божество
(греч. θεῖον, θεότης, θειότης, δαιμόνιον), слово, используемое для наименования Бога, богов и вообще высших существ. В масоретском тексте, в Септуагинте и в слав. переводе Свящ. Писания ВЗ отсутствует, однако в Синодальном переводе того же текста употребляется в 3 Цар. 11. 5, 33, где используется для наименования Астарты - «божества Сидонского» (ср. древнеевр , - «Астарте, богине сидонян»; древнегреч. τῇ ̓Αστάρτη βδελύγματι Σιδωνίων - «Астарте, мерзости сидонян»), в 4 Цар 1. 2, 3, 16 используется для наименования идола филистимского г. Аккарон («божество Аккаронское» - , ) и в Книге пророка Даниила (11. 36-37), где говорится о царе, к-рый «вознесется и возвеличится выше всякого божества» (в древнеевр. и древнегреч.: «выше всякого бога» - , ; ἐπὶ πάντα θεόν).
Слово «Божество» появляется в Свящ. Писании НЗ и относится: 1) к истинному Богу: θεῖον - в кн. Деяния св. апостолов (17. 29) («... мы, будучи родом Божиим, не должны думать, что Божество подобно золоту, или серебру, или камню...»); θεότης - в Послании к Римлянам (1. 20) («...невидимое Его, вечная сила Его и Божество, от создания мира через рассматривание творений видимы...»); θεότης - в Послании к Колоссянам (2. 9) («... в Нем (во Христе.- М. И.) обитает вся полнота Божества телесно...»); 2) к языческим богам: δαιμονίων - в кн. Деяния св. апостолов 17. 18), где повествуется о том, как нек-рые из эпикурейских и стоических философов отнеслись к проповеди ап. Павла («кажется, он проповедует о чужих божествах»).
2.2.79 ღვთაება
- ღმერთი ყველა ღვთაებაზე აღმატებული და ერთადერთი ფს.94,3; 1ტიმ.1,17
- გაეცხადა ადამიანს, ცნაურდება ეს.45,14 რომ.1,20
- გადაგვარებული წარმოდგენა აქვთ ადამიანებს საქ.17,18.29
- მისი ძალა 2პეტ.1,3
- განსხეულდა ქრისტეში კოლ.2,9
-
ღვთაებრივობა
- შედარებაში იობ.37,22
- სიწმიდე მის მსგავსად 2კორ.1,12
-
ცრუ ღვთაებანი 3მფ.11,5; 4მფ.1,2 ეს.65,11 დან.11,37 საქ.14,15
-
ბიბლიის მუხლები
3მეფეთა 11
5. მიჰყვა სოლომონი აშთორეთს, ციდონელთა ქალღმერთს და მილქომს, ყამონელთა სიბილწეს.
4მეფეთა 1
2. ჩამოვარდა ახაზია თავისი ზედათვალის სარკმლიდან სამარიაში და დასნეულდა. გაგზავნა მოციქულები, თან უთხრა: "წადით, დაეკითხეთ ბაყალ-ზებუბს, ყეკრონის ღმერთს, გამოვჯანსაღდები თუ არა ამ სნეულებისგან?”
იობი 37
22. ჩრდილოეთიდან ბრწყინავს ოქროს ციალი; შიშის მომგვრელია ღვთაებრივი შარავანდედი.
ფსალმუნი 94
3. რადგან დიადი ღმერთია უფალი, დიადი მეფე, ყველა ღვთაებაზე აღმატებული,
ესაია 45
14. ასე ამბობს უფალი: ეგვიპტის ჭირნახული და ნავაჭრი ქუშისა და საბაელთა, ახოვან კაცთა, შენთან მოვა და შენი იქნება; შენ შეგიდგებიან, წამოვლენ ბორკილდასხმულნი და გეთაყვანებიან, ვედრებას დაგიწყებენ. ნამდვილად შენშია ღმერთი და სხვა ღვთაება არავინაა.
ესაია 65
11. თქვენ კი, უფლის დამტოვებელნო, დამვიწყებელნო ჩემი წმიდა მთისა, იღბლის ღმერთს რომ უმზადებთ სუფრას და ბედისწერის ღვთაებას - შეზავებული ღვინის სავსე თასს.
დანიელი 11
37. არც თავისი მამების ღმერთებს ჩააგდებს რამედ, არც ქალთა სასურველს და არც სხვა რომელიმე ღმერთს მიაქცევს ყურადღებას, რადგან ყველაზე მეტად განდიდდება.
საქმეები 14
15. რას სჩადით, ხალხო? ჩვენც თქვენნაირი კაცნი ვართ და გახარებთ, რათა ამ ცრუ ღვთაებებიდან ცოცხალი ღმერთის მიმართ მიიქცეთ, რომელმაც შექმნა ცა, მიწა, ზღვა და ყოველივე ის, რაც მათშია,
საქმეები 17
18. ზოგიერთი ეპიკურელი და სტოელი ფილოსოფოსი შეეკამათა; ერთნი ამბობდნენ: ნეტა რისი თქმა სურს ამ ყბედსო, მეორენი კი გაიძახოდნენ: ეტყობა, უცხო ღვთაებების მქადაგებელიაო, რაკიღა იესოსა და აღდგომას ახარებდა მათ.
29. და რაკი ღვთის მოდგმა ვართ, არ უნდა ვიფიქროთ, რომ ღმერთი ჰგავს ოქროს ან ვერცხლს, ანდა ქვას, ადამიანის ხელოვნებით და წარმოსახვით გამოქანდაკებულს.
2პეტრე 1
3. ისე, როგორც მისმა ღვთაებრივმა ძალამ მოგვანიჭა ყოველივე, რაც ცხოვრებისა და ღვთისმოსაობისთვის გვჭირდება, მისი შემეცნებით, ვინც თავისი დიდებისა და სათნოებისკენ მოგვიწოდა,
რომაელთა 1
20. და მართლაც, მისი უხილავი სრულყოფილება, წარუვალი ძალა და ღვთაებრიობა, ქვეყნიერების დასაბამიდან მისსავ ქმნილებებში ცნაურდება და ხილული ხდება: ასე რომ, არა აქვთ პატიება.
2კორინთელთა 1
12. აი, რა არის ჩვენი სიქადული: ჩვენი სინდისის მოწმობა, რომ ღვთაებრივი სიწმიდით და გულწრფელობით ვიქცეოდით წუთისოფელში. განსაკუთრებით თქვენთან, არა ხორციელი სიბრძნით, არამედ ღვთის მადლით.
კოლასელთა 2
9. ვინაიდან სხეულებრივად მასშია დამკვიდრებული ღვთაებრიობის მთელი სისავსე;
1ტიმოთე 1
17. ხოლო საუკუნეთა მეფეს, უხრწნელს, უხილავს, ერთადერთ ღმერთს – დიდება და პატივი უკუნითი უკუნისამდე. ამინ.
__თემაზე წერდნენ__
***
ბერძ. θεῖον, θεότης, θειότης, δαιμόνιον, სიტყვა გამოყენებულია ღმერთის, ღმერთების და საერთოდ უმაღლესი არსებების სახელდებისთვის. მასორეთულ ტექსტში, სეპტუაგინტაში და რუსულ სინოდალურ ძვ. აღთქმაში არის გამოყენებული (Божество) 3მფ.11,5.33, სიდონური ღვთაების ასტარტის τῇ ̓Αστάρτη βδελύγματι Σιδωνίων. 4მფ.1,2.3.16 -ში ფილისტიმელთა კერპის ყეკრონის აღსანიშნავად. დან.11,36-37 -ში მეფის ყოველგვარ ღვთაებაზე უფრო განდიდებაზე ἐπὶ πάντα θεόν.
სიტყვა «ღვთაება» ახალ აღთქმაში ჩნდება და შეეხება:
1) ჭეშმარიტ ღმერთს θεῖον - საქ.17,29; რომ.1,20 θεότης; კოლ.2,9 θεότης - ქრისტეზეა საუბარი
2) წარმართულ ღმერთებს δαιμονίων. წარმართები, მათ შორის ქართველებიც უწოდებდნენ ღვთაებას (ხვთაებას) - საქ.17,18.
__ ვიკიპედიიდან __