3.33.9. Говоряший на незнакомом языке назидает себя
1кор.14,4
.
Кто говорит на незнакомом языке, тот назидает себя /1кор.14,4/
***
14:4 назидает себя. Говорящий на непонятном языке, хотя и не понимает сказанного, получает лично для себя поддержку, поскольку вкладывает определенный смысл в произносимое.
1-е послание Коринфянам 14 глава – Библия – Женевская Библия
***
Иметь вдохновение от Духа одинаково свойственно обоим, и пророчествующему и говорящему языками; но первый, т. е. пророчествующий, имеет преимущество пред последним в том, что он еще полезен слушателям. Говорящих языками не слышали не имевшие этого дарования. Что же? Неужели они не назидали никого? Да, говорит, только самих себя. Потому (апостол) и присовокупляет: «кто говорит на незнакомом языке, тот назидает себя» (ст. 4).
Каким же образом, если он не знает, что говорит? Но здесь (апостол) беседует о тех, которые знали, что говорили, знали сами, но не могли передать другим. «А кто пророчествует, тот назидает церковь». Какое различие между одним и церковью, такое же различие между первым и последним. Видишь ли мудрость (апостола), как он не обращает этого дара в ничто, а показывает, что он, хотя приносит пользу, но малую, и достаточен только для обладающего им? Потом, чтобы не подумали, будто он по зависти к ним унижает языки, – а дар этот имели многие, – он отклоняет их подозрение и говорит: «желаю, чтобы вы все говорили языками; но лучше, чтобы вы пророчествовали.
1 послание Коринфянам 14 глава – Библия – Комментарии Иоанна Златоуста
***
4) Кто говорит на незнакомом языке, тот назидает себя. Раньше апостол утверждал, что такой человек говорит Богу, теперь же заявляет, что он обращается к себе. Ибо все совершаемое в Церкви должно быть полезно всем. Итак, пусть прекратится превратное тщеславие, мешающее пользе всего народа. Добавь к этому, что Павел явно использует здесь уступку. Ведь там, где тщеславие дало такие всходы, нет никакого внутреннего усердия к преуспеванию. И Павел как бы велит исчезнуть из общего собрания всем любителям показухи, заботящимся лишь о самих себе.
1 Коринфянам 14 глава – Библия – Комментарии Жана Кальвина
***
14,4 Стих 4 широко используют, чтобы оправдать говорение на языке в частном порядке, для назидания себя. Но тот факт, что в этой главе девять раз встречается слово "церковь" (ст. 4, 5, 12, 19, 23, 28, 33, 34, 35), довольно убедительно свидетельствует, что здесь Павел рассматривает не молитвенную жизнь верующего в уединении его комнаты, а использование языков в поместной общине. Из контекста ясно, что апостол вовсе не защищает использование языков для самоназидания, он осуждает любое использование дара в церкви, если оно не приносит пользы другим. Любовь думает о других, а не о себе. Если даром языков пользоваться по любви, он принесет благо другим, а не только себе.
Кто пророчествует, тот назидает церковь. Он не хвастает своим даром, как личным преимуществом, а объясняет истины на том языке, который может понять община.
1-е Коринфянам 14 глава – Библия – Комментарии МакДональда
***
Говорящий языками может назидать себя, ст. 4. Он может понимать то, что говорит, и получать от этого пользу для себя, в то время как другие от его слов не получают никакой пользы. Цель же каждого говорящего в церкви – назидание ее (ст. 4), чему непосредственно служит пророчество, то есть толкование Священного Писания по вдохновению свыше. Итак, наилучшим, предпочтительным даром является дар, наиболее отвечающий целям любви и больше приносящий пользы, назидающий не только обладающего им, но и всю церковь. Таковым является дар пророчества или проповеди и толкования Писания
1-е Коринфянам 14 глава – Библия – Комментарии Мэтью Генри
***
1Кор. 14:4. Итак, говорящий на незнакомом языке (12:10), не имея при этом дара истолкования его (12:10), мог назидать только самого себя, но не других в церкви. Назидание это проистекало из осознания им того факта, что вот он, имеющий дар, получает подтверждение, что является объектом Божией благодати (сравните 12:18,28) и в состоянии возносить хвалу Богу (14:16; по-русски «благословлять» Его). Хотя он и сам не понимал того, что говорил, он исполнялся вдохновения, приходил в состояние радостного возбуждения, эйфории.
Само по себе это неплохо. Павел вовсе не был сторонником холодного, бесстрастного поклонении Богу. И все-таки дары даются не только для личного обогащения, но и для пользы другим (12:7; сравните 10:24; 1Пет. 4:10). Назидание самого себя и радостное при этом настроение часто были побочными, так сказать, продуктами использования своего дара по праву, однако, не ради этого, в первую очередь, дается человеку духовный дар.
1-е Коринфянам 14 глава – Библия – Комментарии Далласской семинарии
***
Кто говорит на незнакомом языке, тот назидает себя; а кто пророчествует, тот назидает церковь.
Многие, говорящие языками, не могли объяснить того, что сами говорили. Посему они были полезны только сами себе. А пророчествующий полезен для всех слушателей. Посему какое расстояние между пользой одному и пользой Церкви, такое же расстояние между языками и пророчеством.
1-е Коринфянам 14 глава – Библия – Толкование Феофилакта Болгарского
3.33.9. უცხო ენით მეტყველი საკუთარ თავს აშენებს
1კორ.14,[4] მუხლის კონტექსტისთვის
ბიბლიის მუხლები
1პეტრე 4
10. თვითეული თქვენგანი იმ ნიჭით ემსახუროს დანარჩენთ, რაც მიუღია, როგორც შეშვენის ღვთის მრავალფეროვანი მადლის კეთილ მნეს.
1კორინთრლთა 10
24. ნურავინ ეძებს თავისას, არამედ ყველა სხვის სარგებელს ეძებდეს.
1კორინთელთა 12
7. ხოლო თვითეულ ჩვენგანს სასიკეთოდ ეძლევა სულის გამოვლენა.
8. ზოგს სულისაგან ეძლევა სიბრძნის სიტყვა, ზოგს - ცოდნის სიტყვა იმავე სულით;
9. ზოგს - რწმენა იმავე სულისაგან, ზოგს - ნიჭი მკურნალობისა იმავე სულით;
10. ვის - სასწაულთმოქმედება, ვის - წინასწარმეტყველება, ვის - სულთა გარჩევა, ვის - სხვადასხვა ენა, ვის კიდევ - განმარტება სხვადასხვა ენის.
18. ხოლო აწ ღმერთმა მთელ სხეულში განალაგა ყოველი ასო, როგორც ინება.
28. რომელნიც ღმერთმა დაადგინა ეკლესიაში, ჯერ მოციქულებად, მერე წინასწარმეტყველებად, შემდეგ მოძღვრებად; ზოგს მისცა სასწაულთმოქმედების ძალი, აგრეთვე ნიჭი მკურნალობისა, შეწევნისა, მმართველობისა, სხვადასხვა ენისა.
1კორინთელთა 14
2. რადგან ვინც უცხო ენაზე მეტყველებს, კაცთა მიმართ კი არა, ღვთის მიმართ მეტყველებს, და არავის ესმის მისი, ვინაიდან სულით აცხადებს საიდუმლოს.
4. ვინც ენით მეტყველებს, თავის თავს აშენებს, ხოლო ვინც წინასწარმეტყველებს, ეკლესიას აშენებს.
5. მე მინდა ყველანი ლაპარაკობდეთ ენებით, უფრო მეტად კი - წინასწარმეტყველებდეთ, რადგანაც წინასწარმეტყველი ენებით მეტყველზე უმეტესია, თუკი ეს უკანასკნელი კიდევაც განმარტავს თავის სიტყვებს ეკლესიის ასაშენებლად.
12. ასევე თქვენც, სულიერ ნიჭთა მიმართ ლტოლვისას, ეცადეთ ეკლესიის ასაშენებლად გამდიდრდეთ მათი წყალობით.
13. ამიტომ ენით მოლაპარაკემ ილოცოს, რომ განმარტებაც შეეძლოს.
14. ვინაიდან როცა ენით ვლოცულობ, ჩემი სული ლოცულობს, გონება კი უნაყოფოა.
15. რა ვქნა? თუ სულით ვლოცულობ, გონებითაც ვილოცებ, ხოლო თუ სულით ვგალობ, გონებითაც ვიგალობებ.
16. რადგანაც თუ სულით აკურთხებ, როგორ თქვას უმეცარმა მსმენელმა შენი კურთხევისას „ამინ“, თუკი არ ესმის, რას ამბობ?
17. კეთილად სწირავ მადლს, მაგრამ სხვას კი ვერ აშენებ.
19. მაგრამ მირჩევნია ეკლესიაში მხოლოდ ხუთი სიტყვა ვთქვა გონებით, რათა სხვებსაც გავაგებინო, ვიდრე ურიცხვი სიტყვა წარმოვთქვა ენით.
23. მთელი ეკლესია რომ ერთად შეიყაროს და ყველა სხვადასხვა ენაზე მოჰყვეს ლაპარაკს, ამ დროს კი შემოვიდნენ უმეცარნი და ურწმუნონი, განა არ იტყვიან, შეშლილანო?
28. ხოლო თუ არავინაა განმმარტებელი, სიჩუმე იყოს ეკლესიაში და ყველა თავის თავს ან ღმერთს ელაპარაკოს.
33. რადგანაც ღმერთი აშლილობის ღმერთი კი არ არის, არამედ მშვიდობისა; ასეა წმიდათა ყველა ეკლესიაში.
__თემაზე წერდნენ__
***
1კორ.14:4 თავის თავს აშენებს. მისთვის უცნობ ენაზე მეტყველი, თუმცა ვერ აცნობიერებს წარმოთქმულს, იღებს პირადად თავისთვის მხარდაჭერას, რამდენადაც დებს განსაზღვრულ აზრს ნათქვამში.
__ ჟენევის ბიბლიის კომენტარები __
***
სულიწმიდით შთაგონება ორივეს ერთნაირად ახასიათებს, როგორც წინასწარმრტყველს ასევე ენებით მეტყველს, მაგრამ პირველს მეორესთან აქვს უპირატესობა იმაში, რომ ის სარგებლის მომტანიცაა მსმენელებისთვის. ენებით მეტყველებისა არ ესმოდათ მათ, რომელთაც არ ჰქონდა ეს ნიჭი. რა გამოდიოდა აქედან? ნუთუ არავინ არ იღებდა სარგებელს? კი, როგორ არა, მხოლოდ საკუთარი თავისთვისო, ამბობს მოციქული 1კორ.14,4-ში.
მაგრამ როგორ აშენებს საკუთარ თავს, თუ არ ესმის რას ამბობს? აქ პავლე საუბრობს მათზე, რომელთაც იცოდნენ, რასაც ამბობდნენ, იცოდნენ თვითონ, მაგრამ არ შეეძლოთ გადაეცათ სხვებისთვის. «ხოლო ვინც წინასწარმეტყველებს, ეკლესიას აშენებს». ნახეთ მოციქულის სიბრძნე, აჩვენებს ამ ორი ნიჭის სარგებლიანობის ზომას ეკლესიისთვის, მაგრამ არ აქცევს ენების ნიჭს არარაობად, მიუთითებს, რომ თუმცა სარგებელი მისგან მცირეა და მხოლოდ მას აშენებს, ვისაც აქვს. რომ არ ეფიქრათ, ამცირებსო ენებს, – ეს ნიჭი კი იმ დროს უმრავლესობას ჰქონდა, – იგი მათ ეჭვს აცამტვერებს სიტყვებით: «მე მინდა ყველანი ლაპარაკობდეთ ენებით, უფრო მეტად კი - წინასწარმეტყველებდეთ".
__ იოანე ოქროპირი __
***
1კორ.14,4 ენით მეტყველი საკუთარ თავს აშენებს. სხვაგან მოციქული ამბობს, რომ ეს ადამიანი ღმერთს ელაპარაკება, აქ კი აცხადებს, რომ ის თავის თავს მიმართავს. ანუ იმის თქმა სურს, რომ ყველაფერი, რაც ხდება ეკლესიაში, უნდა იყოს ყველასთვის სასარგებლო, რომ საერთო შესაკრებლიდან მოიკვეთოს ყოველგვარი მოჩვენებითობა, გამჩვენეობა და ზრუნვა მხოლოდ საკუთარ თავზე.
__ ჟან კალვინი __
***
1კორ.14,4 მუხლს ხშირად იყენებენ იმის დასტურად, რომ ენით მეტყველება საჭიროა საკუთარი თავის ასაშენებლად. მაგრამ ის ფაქტი, რომ ამ თავში ცხრაჯერ გვხვდება სიტყვა "ეკლესია" (მუხლ. 4, 5, 12, 19, 23, 28, 33, 34, 35), საკმაოდ დამაჯერებლად მოწმობს, რომ აქ პავლე განიხილავს არა მორწმუნის ლოცვით ცხოვრებას განსამარტოვებელ ოთახში, არამედ ენების გამოყენებას ადგილობრივ შესაკრებელში. კონტექსტიდან ნათლად ჩანს, რომ მოციქული არ კრძალავს ენების თვითაღშენებისთვის გამოყენებას, ის განსჯის ნიჭის ნებისმიერ გამოყენებას ეკლესიაში, თუ მას არ მოაქვს სარგებელი სხვებისთვის. სიყვარული ფიქრობს სხვებზე და არა საკუთარ თავზე, "არ ეძებს თავისას" (1კორ.13,5). თუ ენების ნიჭს გამოვიყენებთ სიყვარულით, ის მოიტანს სიკეთეს სხვებისთვისაც, და არა მარტო ჩვენთვის; ისევე, როგორც, ვინც წინასწარმეტყველებს, ის აშენებს ეკლესიას. არ იქადის თავისი ნიჭით, როგორც პირადი უპირატესობა, არამედ განმარტავს ჭეშმარიტებას იმ ენაზე, რომელიც გასაგებია კრებულისთვის.
__ მაკდონალდის კომენტარები __
***
ენებით მეტყველს შეუძლია თავის აშენება 1კორ.14,4. მას შეუძლია შეიტყოს ის, რასაც ამბობს, და მიიღოს მისგან სარგებელი, იმ დროს როდესაც სხვები მისი სიტყვებისგან ვერ იღებენ ვერაფერს. ჩვენს მიზანს კი უნდა შეადგენდეს ეკლესიის ასაშენებლად უფრო წინასწარმეტყველების ნიჭის, ან ქადაგების და წერილის განმარტების გამოყენება.
__ მეთიუ ჰენრი __
,***
1კორ.14:4. აქ წერია, რომ უცხო ენაზე მეტყველს თუ არ მისცემია სული წმიდისგან ენების განმარტების ნიჭიც (12,10), შეეძლო საკუთარი თავის აშენება, მაგრამ არა სხვებისა ეკლესიაში. ეს აშენება მომდინარეობდა მათგან იმ ფაქტის გაცნობიერებით, რომ ამ ნიჭის მიმღები იღებს იმის მტკიცებულებას, რომ არის ღვთის მადლის ობიექტი (შეადარე 12:18,28) და შემძლე სულით ადიდოს ღმერთი (14:16). თუმცა თავადაც არ ესმოდა რას ამბობდა, ის უბრალოდ ივსებოდა შთაგონებით, სიხარულით აღიგზნებოდა და ვარდებოდა ეიფორიაში. თავისთავად ეს ცუდი როდია. პავლე სულაც არ იყო ცივი და უგრძნობელი თაყვანისცემის მომხრე. იგი ამბობს, რომ ნიჭები ეძლევათ არა მხოლოდ პირადი გამდიდრებისთვის, არამედ სხვათა სასიკეთოდაც (12:7; შეადარეთ 10:24; 1პეტ.4:10).
__ დალასის სემინარიის კომენტარები __