__თემაზე წერდნენ__

***

სამი რამ არის უცნობი ადამიანისთვის: როდის მოკვდება, სად მოკვდება და როგორი ხვედრი მოელის სიკვდილის შემდეგ. ამიტომ ადამიანი ყოველთვის უნდა მოელოდეს სიკვდილს და მუდამ ახსოვდეს, რომ დღევანდელი დღე შეიძლება უკანასკნელი დღე აღმოჩნდეს. ამიტომ სწორედ დღევანდელი დღეა ცხონების დღე. უფალმა აღგვითქვა ცოდვილის შეწყნარება, თუკი ის მთელი გულით მოინანიებს, მაგრამ მას არ აღუთქვამს ზუსტად განსაზღვრული დრო სინანულისთვის, რადგან იცოდა ადამიანისეული მზაკვრობა.

თავისი სიკვდილის დღე და ჟამი რომ იცოდეს, ადამიანი თავის გულში იტყვის: „ეს დღე ჯერ შორსაა, მოვასწრებ ამ ცხოვრებისაგან მიღებას ყველაფრისას, რისი მოცემაც მას შეუძლია, მერე კი, სიკვდილის წინ, შევუდგები მონანიებას". ამიტომ უფალმა ბრძნულად დაფარა სიკვდილის დრო.

__ რაფაელ კარელინი __

***

მე ჯერ კიდევ მოვასწრებ რწმენით დამორჩილებას, სიმართლით ცხოვრებას, ჯერ კიდევ ახალგაზრდა ვარ, მინდა ვიმხიარულო, რა აუცილებელია ეხლავე დავითრგუნო თავი. მოვასწრებ ქრისტესთან შერიგებას და ბნელეთის მიტოვებას. მოვასწრებ მონანიებას: ცხოვრება ჯერ წინაა, მერე კი მივიღებ ქრისტესგან გამართლებას და სამუდამოდ მივატოვებ ცოდვას - ფიქრობდა საცოდავი ახალგაზრდა, უბედური. როგორ შესცდა თავის ფიქრებში! ერთი თვის შემდეგ მოულოდნელად გახდა ავად. სიკვდილს უცქეროდა თვალებში. ჯერ კიდევ მოვასწრებ, კვლავაც იმეორებდა საწოლში. რაც უნდა მოხდეს მოვასწრებო. მაგრამ კარგავდა ავადმყოფი ძალას, და შემოქმედის წინაშე ლოცვა დაიწყო. თუმცა უკვე გვიან იყო, სიცოცხლე შეწყდა. მიჰქონდათ სასაფლაოზე მკვდარი სხეული თვალცრემლიან ადამიანებს, მან ვერ მიაღწია თავის მიზანს, ყოფილიყო საუკუნო სასუფევლის მკვიდრი. დაფიქრდით ახალგაზრდა სულებო! მიდით ქრისტესთან ახლა მაინც. ის საუკუნოდ არ იქნება თქვენი მხმობელი, მალე, ძალიან მალე დაიხურება კარი!