1.4.7. Совесть - добродетель язычников,
живущих без Божьего закона, неизраильтян, незнавших обетованных заповедей, безбожников, неверующих и судный день
Быт.3,8-11,, 20,5,, 42,21.22,, 3цар.2,44 Иез.16,51 Матф.11,22 Лук.10,12-15,, 12,47.48 Деян.14,16,, 17,30 Рим.1,18-21.32,, 2,[12.14.15],, 4,15,, 1Кор.11,14 Еф.2,12.13,, 1Тим.4,2 Тит.1,15 Отк.20,12-15
И услышали голос Господа Бога, ходящего в раю во время прохлады дня; и скрылся Адам и жена его от лица Господа Бога между деревьями рая.
9 И воззвал Господь Бог к Адаму и сказал ему: где ты?
10 Он сказал: голос Твой я услышал в раю, и убоялся, потому что я наг, и скрылся.
11 И сказал: кто сказал тебе, что ты наг? не ел ли ты от дерева, с которого Я запретил тебе есть?(Быт.3,8-11)
Не сам ли он сказал мне: она сестра моя? И она сама сказала: он брат мой. Я сделал это в простоте сердца моего и в чистоте рук моих. (Быт.20,5).
И говорили они друг другу: точно мы наказываемся за грех против брата нашего; мы видели страдание души его, когда он умолял нас, но не послушали; за то и постигло нас горе сие.
22 Рувим отвечал им и сказал: не говорил ли я вам: не грешите против отрока? но вы не послушались; вот, кровь его взыскивается. (Быт. 42,21.22).
И сказал царь Семею: ты знаешь и знает сердце твое все зло, какое ты сделал отцу моему Давиду; да обратит же Господь злобу твою на голову твою! (3цар.2,44).
И Самария половины грехов твоих не нагрешила; ты превзошла их мерзостями твоими, и через твои мерзости, какие делала ты, сестры твои оказались правее тебя.( Иез.16,51). но говорю вам: Тиру и Сидону отраднее будет в день суда, нежели вам. (Матф.11,22 ).
Сказываю вам, что Содому в день оный будет отраднее, нежели городу тому. (Лук.10,12-15). Раб же тот, который знал волю господина своего, и не был готов, и не делал по воле его, бит будет много;
48 а который не знал, и сделал достойное наказания, бит будет меньше. И от всякого, кому дано много, много и потребуется, и кому много вверено, с того больше взыщут. (Лк. 12,47.48).
Который в прошедших родах попустил всем народам ходить своими путями, ( Деян.14,16).
Итак, оставляя времена неведения, Бог ныне повелевает людям всем повсюду покаяться. (Деян. 17,30).
Ибо открывается гнев Божий с неба на всякое нечестие и неправду человеков, подавляющих истину неправдою.
19 Ибо, что можно знать о Боге, явно для них, потому что Бог явил им.
20 Ибо невидимое Его, вечная сила Его и Божество, от создания мира через рассматривание творений видимы, так что они безответны.
21 Но как они, познав Бога, не прославили Его, как Бога, и не возблагодарили, но осуетились в умствованиях своих, и омрачилось несмысленное их сердце; (Рим.1,18-21).
Они знают праведный суд Божий, что делающие такие дела достойны смерти; однако не только их делают, но и делающих одобряют. (Рим.1, 32).
Те, которые, не имея закона, согрешили, вне закона и погибнут; а те, которые под законом согрешили, по закону осудятся. ибо когда язычники, не имеющие закона, по природе законное делают, то, не имея закона, они сами себе закон:
15 они показывают, что дело закона у них написано в сердцах, о чем свидетельствует совесть их и мысли их, то обвиняющие, то оправдывающие одна другую. (Рим. 2,[12.14.15]), Ибо закон производит гнев, потому что, где нет закона, нет и преступления. (Рим. 4,15). Что же скажем? Неужели от закона грех? Никак. Но я не иначе узнал грех, как посредством закона. Ибо я не понимал бы и пожелания, если бы закон не говорил: не пожелай.
8 Но грех, взяв повод от заповеди, произвел во мне всякое пожелание: ибо без закона грех мертв.
9 Я жил некогда без закона; но когда пришла заповедь, то грех ожил,
10 а я умер; и таким образом заповедь, данная для жизни, послужила мне к смерти,
11 потому что грех, взяв повод от заповеди, обольстил меня и умертвил ею. (Рим. 7,7-11).
Не сама ли природа учит вас, что если муж растит волосы, то это бесчестье для него,
что вы были в то время без Христа, отчуждены от общества Израильского, чужды заветов обетования, не имели надежды и были безбожники в мире.
13 А теперь во Христе Иисусе вы, бывшие некогда далеко, стали близки Кровию Христовою. ( Еф.2,12.13).
через лицемерие лжесловесников, сожженных в совести своей. ( 1Тим.4,2).
5 Для чистых все чисто; а для оскверненных и неверных нет ничего чистого, но осквернены и ум их и совесть. (Тит.1,15).
И увидел я мертвых, малых и великих, стоящих пред Богом, и книги раскрыты были, и иная книга раскрыта, которая есть книга жизни; и судимы были мертвые по написанному в книгах, сообразно с делами своими.
13 Тогда отдало море мертвых, бывших в нем, и смерть и ад отдали мертвых, которые были в них; и судим был каждый по делам своим.
14 И смерть и ад повержены в озеро огненное. Это смерть вторая.
15 И кто не был записан в книге жизни, тот был брошен в озеро огненное. (Отк.20,12-15 ).
1.4.7. სინდისიერება - კეთილისქმნადობა (ბუნებითი რჯული) წარმართთა ანუ თვითრჯულთა, რჯულის გარეშე მყოფთა, არაისრაელიანთა, აღთქმის მცნებათა უცნოთა, ურწმუნოთა, უღმრთოდ შთენილთა და განკითხვის დღე
დაბ. 3.8-11; 20,5; 42,2 და1.22;
3მფ. 2,44; ეზ. 16,51; მათ.11,22; ლუკ. 10,12-15; 12,47.48; საქ. 14,16;
17,30; რომ. 1,18-21.32; 2,[12.14.15]; 4,15; 7,7-11; 1კორ. 11,14; ეფ.
2,12.13; 1ტიმ. 4,2; ტიტ. 1,15; გმცხ. 20,12-15
ბიბლიის მუხლები
დაბადება 3
8. მოესმათ ხმა უფალი ღმერთისა, რომელიც საღამო ხანს ბაღში მიმოდიოდა, და დაემალნენ უფალ ღმერთს ადამი და მისი დედაკაცი ბაღის ხეებს შორის.
9. დაუძახა უფალმა ღმერთმა ადამს და უთხრა: ადამ, სადა ხარ?
10. მიუგო: შენი ხმა მომესმა ბაღში და შემეშინდა, შიშველი რომ ვარ, და დავიმალე.
11. უთხრა: ვინ გითხრა, შიშველი რომ ხარ? იმ ხის ნაყოფი ხომ არ გიჭამია, მე რომ აგიკრძალე?
დაბადება 20
5. განა თავად არ მითხრა, ჩემი და არისო? ქალმაც ხომ მითხრა, ჩემი ძმა არისო ეს კაცი? წრფელი გულითა და უმწიკვლო ხელით გავაკეთე ეს.
დაბადება 42
21. უთხრეს ერთმანეთს: მართლაც დამნაშავე ვართ ჩვენს ძმასთან, რადგან ვუყურებდით მის ტანჯვას და არ შევიბრალეთ, როცა გვევედრებოდა. ამიტომაც დაგვატყდა თავს ეს გასაჭირი.
22. მიუგო მათ რეუბენმა და უთხრა: ხომ გეუბნებოდით, ბავშვის ცოდვაში ნუ ჩავდგებით-მეთქი. თქვენ კი არ დამიჯერეთ და, აჰა, ახლა მოგვეკითხა კიდეც მისი სისხლი.
3მეფეთა 2
44. კიდევ უთხრა მეფემ შიმყის: შენც კარგად იცი და შენმა გულმაც, რა ავკაცობა გაგიკეთებია დავითისთვის, მამაჩემისთვის. ახლა შენს თავზე მოაქცევს უფალი შენს ავკაცობას.
ეზეკიელი 16
51. სამარიას შენი ცოდვების ნახევარიც არ ჩაუდენია: გადააჭარბე მათ შენი სისაძაგლეებით და მართლებად გამოაჩინა შენი დები შენმა სისაძაგლეებმა, რომლებიც შენ ჩაიდინე.
მათე 11
22. ამიტომ გეუბნებით თქვენ: განკითხვის დღე ტიროსისა და სიდონისათვის უფრო ასატანი იქნება, ვიდრე თქვენთვის.
ლუკა 10
12. გეუბნებით, განკითხვის დღე სოდომისათვის უფრო ასატანი იქნება, ვიდრე ამ ქალაქისათვის.
13. ვაი, შენდა, ქორაზინ! ვაი შენდა, ბეთსაიდა! რადგან ტიროსსა და სიდონს რომ მოვლენოდა თქვენში მოვლენილი სასწაული, რა ხანია ძაძასა და ნაცარში მსხდომნი შეინანებდნენ.
14. ამიტომ განკითხვის დღე ტიროსისა და სიდონისთვის უფრო ასატანი იქნება, ვიდრე თქვენთვის.
15. და შენ, კაპერნაუმ, თვით ზეცამდე ამაღლებული, ჯოჯოხეთამდე დაემხობი.
ლუკა 12
47. ვაი თქვენდა, ვინაიდან აშენებთ წინასწარმეტყველთა სამარხებს, ხოლო თქვენმა მამებმა დახოცეს ისინი.
48. ამით ემოწმებით და იწონებთ კიდეც თქვენი მამების საქმეებს, ვინაიდან მათ დახოცეს ისინი, ხოლო თქვენ სამარხებს უშენებთ.
საქმე მოციქულთა 14
16. და რომელმაც გარდასულ თაობებში ნება უბოძა ყველა ხალხს, თავიანთი გზით ევლოთ.
საქმე მოციქულთა 17
30. ასე რომ, ღმერთმა უგულებელყო უმეცრების დრონი და ახლა ყველგან უბრძანებს ყველა კაცს, რომ მოინანიონ.
რომაელთა 1
18. რადგანაც ღვთის რისხვა ზეცით ცხადდება, რათა თავს დაატყდეს კაცთა უსამართლობას და უღმერთოებას, თავიანთი უსამართლობით რომ ახშობენ ჭეშმარიტებას.
19. ვინაიდან რაც შეიძლება იცოდე ღმერთზე, ცხადია მათთვის, რადგანაც ღმერთმა განუცხადა მათ.
20. და მართლაც, მისი უხილავი სრულყოფილება, წარუვალი ძალა და ღვთაებრიობა, ქვეყნიერების დასაბამიდან მისსავ ქმნილებებში ცნაურდება და ხილული ხდება: ასე რომ, არა აქვთ პატიება.
21. რაკი შეიცნეს ღმერთი, მაგრამ არ ადიდეს, როგორც ღმერთი, და არც მადლი შესწირეს არამედ ამაონი იქმნენ თვიანთი ზრახვით და დაბნელდა მათი უგონო გული;
32. რომელთაც იციან ღვთის სამართალი, რომ ამნაირ საქმეთა ჩამდენნი სიკვდილის ღირსნი არიან, მაგრამ არამცთუ თვითონ სჩადიან, არამედ ჩამდენთაც თანაუგრძნობენ.
რომაელთა 2
12. ვინც ურჯულოდ შესცოდა, ურჯულოდვე წარწყმდება, ხოლო ვინც რჯულით სცოდა, რჯულითვე განიკითხება.
14. ვინაიდან როცა რჯულის არმქონე წარმართნი ბუნებრივად ასრულებენ რჯულს, მაშინ რჯულის არმქონენი თვითონვე არიან თავიანთი თავის რჯული.
15. ისინი გვიჩვენებენ, რომ რჯულის საქმე გულის ფიცარზე უწერიათ, რასაც მოწმობენ მათი სინდისი და მათი აზრები, როძლებიც ხან ბრალს სდებენ, ხან კი ამართლებენ ერთმანეთს,
რომაელთა 4
15. ვინაიდან რჯული შეიქმს რისხვას, რადგან იქ, სადაც არ არის რჯული, არც დარღვევაა.
1კორინთელთა 11
14. განა თვით ბუნება არ გასწავლით, რომ თუ კაცი გრძლად უშვებს თმას, ეს საძრახისია მისთვის?
ეფესელთა 2
12. ამ დროს ქრისტეს გარეშე იყავით, ისრაელის მოქალაქეობას მოკლებულნი, აღთქმის მცნებათათვის უცნონი, სასომიხდილნი და ამქვეყნად უღმრთოდ შთენილნი.
13. ახლა კი იესო ქრისტეში, ოდესღაც მისგან შორს მყოფნი, ახლობელნი გახდით ქრისტეს სისხლით.
1ტიმოთე 4
2. ცრუმეტყველთა თვალთმაქცობით, რომელთაც დადაღეს თავიანთი სინიდისი;
ტიტე 1
15. რადგანაც წმიდათათვის ყველაფერი წმიდაა, ბილწთა და ურწმუნოთათვის კი არაფერი არ არის წმიდა, არამედ შებილწულია მათი გონებაც და სინიდისიც.
გამოცხადება 20
12. და ვიხილე ტახტის წინ მდგომარე მკვდრები, დიდნი თუ მცირენი, და გადაშლილი წიგნები. გადაიშალა სხვა წიგნიც, რომელიც არის სიცოცხლის წიგნი, და, თანახმად იმისა, რაც წიგნებში წერია, მათი საქმისამებრ განკითხულ იქნენ მკვდრები.
13. ზღვამ, სიკვდილმა და ჯოჯოხეთმა დააბრუნეს თავიანთი მკვდრები, და, თანახმად მისი საქმისა, განკითხულ იქნა თვითეული.
14. სიკვდილი და ჯოჯოხეთი კი დაინთქნენ ცეცხლის ტბაში, და სწორედ ცეცხლის ეს ტბაა მეორე სიკვდილი.
15. ცეცხლის ტბაშივე ჩავარდა, ვინც არ იყო ჩაწერილი სიცოცხლის წიგნში.
__თემაზე წერდნენ__
***
[სოკრატეს "დემონში"] იგულისხმება მის სულში დამკვიდრებული ზებუნებრივი ღვთაებრივი ძალა თუ სინდისის იდუმალი მბრძანებლური ხმა, რომელიც სოკრატესავე მოწმობით დროდადრო ერთგვარი შთაგონებით ავსებდა და ამა თუ იმ კონკრეტულ შემთხვევაში ქცევის წესსა და მოქმედების გეგმას უჩვენებდ
ა მას. ერთი ინგლისელი პოეტი მას უწოდებს "სულის კულტს კაცის სხეულში". მიშელ მონტენი ამბობს: "ესოდენ ამაღლებულსა და თანაც სიბრძნესა და სიქველეში მუდმივი თვითრწმენით გამობრძმედილ სულში ნების ამგვარი მიდრეკილება, მთელი მისი ბუნდოვანებისა და გაუცნობიერებლობის
მიუხედავად, ალბათ, ყოველთვის გონივრული იყო და ღირსი იმისა, რომ მის მბრძანებლურ კარნახს აჰყოლოდა კაცი. თვითვეულ ჩვენგანს მეტ-ნაკლები სიცხადით განუცდია სულის ასეთივე ძლევამოსილი ლტოლვა, ანაზდეულად და მძაფრად აღძრული... არნახული ძალით
რომ გვიზიდავს რაიმეს მიმართ, ანდა ზურგს გვაქცევინებს მისთვის; ეს უკანასკნელი განცდა უფრო იყო ნიშნეული სოკრატესთვის."
__ბაჩანა ბრეგვაძე__
***
ერთერთი გზა, რომლითაც
ღმერთი თავის გამოცხადებებს უგზავნის ადამიანებს, არის სინდისი. აი რას ვკითხულობთ რომაელთა მიმართ ეპისტოლეში: "ვინაიდან როცა რჯულის არმქონე წარმართნი ბუნებრივად ასრულებენ რჯულს, მაშინ რჯულის არმქონენი თვითონვე არიან თავიანთი თავის რჯული. ისინი გვიჩვენებენ, რომ
რჯულის საქმე გულის ფიცარზე უწერიათ, რასაც მოწმობენ მათი სინდისი და მათი აზრები, როძლებიც ხან ბრალს სდებენ, ხან კი ამართლებენ ერთმანეთს," (რომ.2,14.15) ღმერთმა ჩადო თავისი რჯული ადამიანის სინდისში. აქ არის ინტუიციური გრძნობა იმისა, რა არის სწორი და რა არასწორი. სინდისი შეიძლება
დაითრგუნოს, გაკერპდეს, დაბნელდეს, სინდისმა შეიძლება მიიძინოს ან კეთროვანი გახდეს, მაგრამ ის, მით უფრო არის და აგრძელებს იმის დამოწმებას, რომ ღმერთი არსებობს.
__ულფ ეკმანი__
***
ჩვენს სულში არსებობს რაღაც საოცარი მექანიზმი, რომელსაც სინდისი ეწოდება. იგი ადამიანის ფსიქიკის ერთერთი მთავარი გამოცანაა. მეცნიერებმა და მწერლებმა ჯერ ვერ შეძლეს სინდისის ამომწურავი განსაზღვრა, მაგრამ ყველა ადამიანმა შეუმცდარად იცის, ვის აქვს იგი და ვის - არა. ადამიანმა კიდევაც რომ მოინდომოს სინდისის ჩაკვ
ლა ან შეეცადოს უარყოს იგი, სინდისი მაინც ყოველთვის შეახსენებს თავს ადამიანს, მისი მოსპობა შეუძლებელია. იგი რაიმე სახით, ადრე თუ გვიან, მაინც იჩენს თავს. სინდისი ბიოლოგიური წინაპირობებისა და სოციალური ზემოქმედების
შედეგად ყალიბდება, აქ გადამწყვეტი მნიშვნელობა ენიჭება აღზრდას, რწმენას, ადამიანში ზნეობრივი ცნებების განვითარებას.
__ფსიქოლოგი მიხეილ ბუიანოვი__