2.1.1. Вера есть видение невидимого
1.Вера предполагает видение невидимого, открытого Христом. Ин.5,19.20,, 14,12,
2Кор.3,5.7.11-18 Евр.12,2.3
2.Посылает невидимую надежду нашей веры Пс.55,10 Рим.8,[24.25],, 2Кор.4,18,, 5,7 Гал.5,4.5 Евр.11,13-15.27
3. обетованное. Быт.13,16,, 15,1-6,, 28,14
4.Дает возможность благословения от Господа с практическим действием нашей веры Быт.30,37-42,, 32,12 Матф.8,8-10 Мар.5,27.28 Лук.18,41 Евр.11,1
5. неспособность к видению Божьего благословения Матф.13,14.15,, 15,14,, 2Кор.3,13-16
6 Аврам поверил Господу, и Он вменил ему это в праведность. (Быт.15,6).
Сотник же, отвечая, сказал: Господи! я недостоин, чтобы Ты вошел под кров мой, но скажи только слово, и выздоровеет слуга мой;
9 ибо я и подвластный человек, но, имея у себя в подчинении воинов, говорю одному: пойди, и идет; и другому: приди, и приходит; и слуге моему: сделай то, и делает.
10 Услышав сие, Иисус удивился и сказал идущим за Ним: истинно говорю вам, и в Израиле не нашел Я такой веры. (Матф.8,8-10).
и сбывается над ними пророчество Исаии, которое говорит: слухом услышите - и не уразумеете, и глазами смотреть будете - и не увидите,
15 ибо огрубело сердце людей сих и ушами с трудом слышат, и глаза свои сомкнули, да не увидят глазами и не услышат ушами, и не уразумеют сердцем, и да не обратятся, чтобы Я исцелил их. (Матф.13,14.15).
оставьте их: они - слепые вожди слепых; а если слепой ведет слепого, то оба упадут в яму. (Матф.15,14).
услышав об Иисусе, подошла сзади в народе и прикоснулась к одежде Его,
28 ибо говорила: если хотя к одежде Его прикоснусь, то выздоровею. (Мк.5,27.28).
услышав об Иисусе, подошла сзади в народе и прикоснулась к одежде Его,
28 ибо говорила: если хотя к одежде Его прикоснусь, то выздоровею. (Лк. 18,41).
На это Иисус сказал: истинно, истинно говорю вам: Сын ничего не может творить Сам от Себя, если не увидит Отца творящего: ибо, что творит Он, то и Сын творит также.
20 Ибо Отец любит Сына и показывает Ему все, что творит Сам; и покажет Ему дела больше сих, так что вы удивитесь. (Ин.5,19.20).
Истинно, истинно говорю вам: верующий в Меня, дела, которые творю Я, и он сотворит, и больше сих сотворит, потому что Я к Отцу Моему иду. (Ин. 14,12).
Ибо мы спасены в надежде. Надежда же, когда видит, не есть надежда; ибо если кто видит, то чего ему и надеяться?
25 Но когда надеемся того, чего не видим, тогда ожидаем в терпении. (Рим.8,24.25).
когда мы смотрим не на видимое, но на невидимое: ибо видимое временно, а невидимое вечно.
не потому, чтобы мы сами способны были помыслить что от себя, как бы от себя, но способность наша от Бога. (2Кор.3,5)
Если же служение смертоносным буквам, начертанное на камнях, было так славно, что сыны Израилевы не могли смотреть на лице Моисеево по причине славы лица его преходящей, - (2Кор.3,7)
Ибо, если преходящее славно, тем более славно пребывающее.
12 Имея такую надежду, мы действуем с великим дерзновением,
13 а не так, как Моисей, который полагал покрывало на лице свое, чтобы сыны Израилевы не взирали на конец преходящего.
14 Но умы их ослеплены: ибо то же самое покрывало доныне остается неснятым при чтении Ветхого Завета, потому что оно снимается Христом.
15 Доныне, когда они читают Моисея, покрывало лежит на сердце их;
16 но когда обращаются к Господу, тогда это покрывало снимается.
17 Господь есть Дух; а где Дух Господень, там свобода.
18 Мы же все открытым лицем, как в зеркале, взирая на славу Господню, преображаемся в тот же образ от славы в славу, как от Господня Духа. (2Кор.3,11-18).
а не так, как Моисей, который полагал покрывало на лице свое, чтобы сыны Израилевы не взирали на конец преходящего.
14 Но умы их ослеплены: ибо то же самое покрывало доныне остается неснятым при чтении Ветхого Завета, потому что оно снимается Христом.
15 Доныне, когда они читают Моисея, покрывало лежит на сердце их;
16 но когда обращаются к Господу, тогда это покрывало снимается. (2-е Кор. 3, 13-16)
когда мы смотрим не на видимое, но на невидимое: ибо видимое временно, а невидимое вечно. (2-е Кор.4,14).
ибо мы ходим верою, а не видением, - (2-е Кор.2,7).
Вы, оправдывающие себя законом, остались без Христа, отпали от благодати,
5 а мы духом ожидаем и надеемся праведности от веры.( Гал.5,4.5).
Вера же есть осуществление ожидаемого и уверенность в невидимом. (Евр.11,1).
Все сии умерли в вере, не получив обетований, а только издали видели оные, и радовались, и говорили о себе, что они странники и пришельцы на земле;
14 ибо те, которые так говорят, показывают, что они ищут отечества.
15 И если бы они в мыслях имели то отечество, из которого вышли, то имели бы время возвратиться; (Евр.11,13-15).
Верою оставил он Египет, не убоявшись гнева царского, ибо он, как бы видя Невидимого, был тверд. (Евр.11,27).
взирая на начальника и совершителя веры Иисуса, Который, вместо предлежавшей Ему радости, претерпел крест, пренебрегши посрамление, и воссел одесную престола Божия.
3 Помыслите о Претерпевшем такое над Собою поругание от грешников, чтобы вам не изнемочь и не ослабеть душами вашими.(Евр.12,2.3).
2.1.1. რწმენა ნიშნავს ვხედავდეთ (წარმოვისახავდეთ)...
1. უხილავს, გაცხადებულს ქრისტეს მიერ 2კორ.3,5-18 ებრ.12,2.3
2. ჩვენი რწმენის უხილავ სასოებას (იმედს) რომ.8,[24.25]; 2კორ.4,18; 5,7 გალ.5,4.5 ებრ.11,13-15.27
3. აღთქმულს დაბ.15,6
4. უფლისმიერი კურთხევის შესაძლებლობას ჩვენი რწმენის პრაქტიკული მოქმედების თანხლებით მათ.8,8-10 მარ.5,27.28 ებრ 11,1
5. უფლისმიერი კურთხევის ვერდანახვა მათ.13,14.15; 15,14; 2კორ.3,13-16
ბიბლიის მუხლები
დაბადება 15
6. ერწმუნა უფალს, ხოლო მან სიწრფელეში ჩაუთვალა ეს.
მათე 8
8. ხოლო ასისთავმა პასუხად უთხრა: უფალო, არა ვარ იმის ღირსი, რომ ჩემს ჭერქვეშ შემოხვიდე; არამედ მხოლოდ სიტყვა ბრძანე და განიკურნება ჩემი მსახური.
9. ვინაიდან, თუმცა სხვისი ქვეშევრდომი ვარ, თავადაც ხელქვეითებად მყვანან მეომრები: და ვეტყვი ერთს: წადი, და მიდის; და მეორეს: მოდი, და მოდის; და ჩემს მსახურს: გააკეთე ეს, და აკეთებს.
10. ეს რომ გაიგონა, გაუკვირდა იესოს და უთხრა უკან მომავალთ: ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: ისრაელშიც არ შევხვედრივარ ამნაირ რწმენას.
მათე 13
14. და მართლდება მათ მიმართ წინასწარმეტყველება ესაიასი, რომელიც ამბობს: სმენით მოისმინეთ და ვერას გაიგებთ, ხილვით იხილავთ და ვერ დაინახავთ.
15. რადგან გამქისდა ამ ხალხის გული, დაეხშოთ ყური და დაევსოთ თვალი, რათა არ იხილონ თვალით, არ ისმინონ ყურით, არ იგრძნონ გულით, და არ მოიქცნენ, რათა განვკურნო ისინი.
მათე 15
14. მოეშვით მათ: ბრმები არიან და ბრმებისვე წინამძღოლნი; ხოლო თუ ბრმა წინ უძღვის ბრმას, ორივენი ორმოში ჩაცვივიან.
მარკოზი 5
27. იესოს ამბავი რომ გაიგო, უკნიდან მიუახლოვდა ბრბოში და მის სამოსს შეეხო.
28. ვინაიდან გულში ამბობდა: მის სამოსსაც რომ შევეხო, მეშველებაო.
რომაელთა 8
24. რადგანაც ხსნილნი ვართ სასოებით, ხილული სასოება კი არ არის სასოება, ვინაიდან რა სასოება უნდა გქონდეს იმის მიმართ, რასაცა ხედავ?
25. ხოლო იმის მსასოოვარნი, რასაც ვერ ვხედავთ, მოთმინებით მოველით მას.
2კორინთელთა 3
5. იმიტომ კი არა, ვითომ შეგვეძლოს ჩვენით ვიაზრებდეთ რამეს, თითქოს ღვთისაგან კი არა, ჩვენგანვე გვქონდეს ამის უნარი;
6. არა, ღმერთმა მოგვცა იმისი ძალა, რომ ახალი აღთქმის მსახურნი ვიყოთ; არა ასოსი, არამედ სულისა, ვინაიდან ასო კლავს, ხოლო სული აცოცხლებს.
7. და თუ მსახურება სიკვდილისა, ქვაზე ასოებივით გამოსახული, იმდენად სასახელო იყო რომ ისრაელის ძენი თვალს ვერ უსწორებდნენ მოსეს სახეს, მისი დიდებული იერის გამო, რომელიც, თავისი დიდებულების მიუხედავად, მაინც წარმავალი გახლდათ, -
8. რამდენად უფრო სასახელი იქნება სულის მსახურება დიდებით?
9. რადგანაც, თუ განკითხვის მსახურება დიდებაა, მით უფრო მეტი იქნება დიდება სამართლიანობის მსახურებისა,
10. იმდენად, რომ იმ დიდებას აღარც კი ეთქმის დიდება ამ უზენაეს დიდებასთან შედარებით.
11. ვინაიდან თუ წარმავალს ჰქონდა დიდება, რამდენად უფრო მეტია დიდება წარუვალისა.
12. ამიტომ ასეთი სასოების მქონენი უფრო თამამად ვმოქმედებთ,
13. და არა როგორც მოსე, რიდე რომ ჩამოიფარა სახეზე, რათა ისრაელის ძეთ არ ეხილათ დასასრული წარმავალისა.
14. მაგრამ დაჩლუნგდა მათი გონება, რადგანაც იგივე რიდე, ძველი აღთქმის კითხვისას, დღემდე ჩამოუხსნელი რჩება, ვინაიდან მხოლოდ ქრისტეში იხსნება იგი.
15. ასე რომ, დღემდე, მოსეს კითხვისას, იგივე რიდე უბურავთ გულს.
16. მაგრამ როცა უფლის მიმართ მიიქცევიან, ჩამოეხსნებათ საბურველი.
17. უფალი სულია, ხოლო სადაც უფლის სულია, იქვეა თავისუფლება.
18. ჩვენ კი, დაუბურავი სახით რომ ვჭვრეტთ უფლის დიდებას, როგორც სარკეში, იმავე სახედ გარდავისახებით დიდებიდან დიდებაში, როგორც უფლის სულისგან.
2კორინთელთა 4
18. როცა ხილულს კი არ მივაპყრობთ მზერას, არამედ უხილავს, ვინაიდან ხილული წარმავალია, უხილავი კი - წარუვალი.
2კორინთელთა 5
7. რადგანაც რწმენით ვიარებით და არა ხედვით.
გალატელთა 5
4. ხოლო თქვენ, რჯულით რომ იმართლებთ თავს, უქრისტეოდ დარჩით და მოაკლდით მადლს.
5. ჩვენ კი სულით მოველით სიმართლის სასოებას რწმენისგან.
ებრაელთა 11
1. ხოლო რწმენა არის უეჭველობა იმისა, რასაც მოველით, და წვდომა უხილავისა.
13. რწმენაში აღესრულნენ ყველა ისინი და ვერ მიიღეს აღთქმული, არამედ შორიდან ხედავდნენ, შორითვე მოიკითხავდნენ მას და აღიარებდნენ, რომ უცხონი და ხიზნები არიან ამ ქვეყნად.
14. რადგანაც ასე მეტყველნი ცხადყოფენ, რომ სამშობლოს ეძებენ.
15. ის სამშობლო რომ ხსომებოდათ, საიდანაც გამოვიდნენ, მოასწრებდნენ იქ მიბრუნებას.
27. რწმენით დატოვა ეგვიპტე და არ შეუშინდა მეფის რისხვას, რადგანაც მტკიცე იყო, როგორც მხილველი უხილავისა.
ებრაელთა 12
2. თვალი მივაპყროთ იესოს, რწმენის წინამძღვარსა და სრულმყოფს, მის წინაშე მდებარე სიხარულის წილ რომ დაითმინა ჯვარი, უგულებელყო სირცხვილი და დაჯდა ღვთის ტახტის მარჯვნივ.
3. იფიქრეთ იმაზე, ვინც ყოველივე ეს დაითმინა ცოდვილთაგან, რათა არ შემდრკალიყავით და არ მიგხდოდათ სულის სიმხნევე.
__თემაზე წერდნენ__
***
აღსანიშნავია ქართულ მეტყველებაში სიტყვა „რწმენის“ სინონიმი – დაჯერება. მე მწამს, ანუ მე მჯერა, რომლის ფუძეა – ჯერ, ჯეროვანება – ანუ კმაობა, სისრულე, სისავსე; ისეთი განცდა, როცა შინაგანად ფლობ სისავსეს და დამატებით, გარედან არ საჭიროებ, არ ეძიებ ამ მოწმობის გამაგრებას, „მორწმუნეს თავის თავში აქვს მოწმობა“ (1იოან.5,10). ჯერებადაჯერება ასევე ნიშნავს მორჩილებას. საქ.28,24: „ერთნი ერწმუნენ მის ნალაპარაკევს, სხვებმა კი არ იწამეს“. მთაწმინდელის თარგმანში კი გვაქვს: „და რომელნიმე ერჩდეს სიტყუათა მათ და რომელნიმე არა ერჩდეს.“ თუ სიტყვა წამებას ჯერებად შევცვლით – ანუ“ არ დაუჯერეს“ – მაშინ ამ ერთი სიტყვით ურჩობასაც გამოვხატავთ და ურწმუნოებასაც – არ ერჩდნენ – ანუ, არ დაემორჩილნენ, არ დაუჯერეს, არ ირწმუნეს პავლეს სიტყვების.
იოანეს სახარებაში მაცხოვარი ამბობს: „ვისაც სწამს ძე – აქვს მარადიული სიცოცხლე, ხოლო ურჩი ძისა დასჯილია.“ ურჩი, ანუ ურწმუნო, უჯერო.
ამავე მნიშვნელობით იხმარება ეს სიტყვა ჩვეულებრივ, ყოფით ურთიერთობაში. მაგალითად, ბავშვს როცა ვეუბნებით: დაუჯერე დედას, დაუჯერე მასწავლებელს და ა.შ. ამით მას მივანიშნებთ, რომ დაემორჩილოს მათ და არა მხოლოდ სჯეროდეს, უბრალოდ სწამდეს მათი. დაჯერება – ჯერება აქ აღნიშნავს მოქ
მედებას და არა შინაგან მოწონებას ან დათანხმებას.
იგივე სიტყვა არის ფუძე სიტყვისა – გაჯერება, რაც განზავებას, ბოლომდე ისეთ აღვსებულობას აღნიშნავს, როცა მეტის დამატება შეუძლებელია. და გვაქვს ასევე სიტყვა – დაჯერება, რომელიც, როგორც უკვე ავღნიშნეთ, დამორჩილებასაც ნიშნავს და დარწმუნებულობასაც. ამ ორი ცნებიდან შემდეგი აზრი შეიძლება ჩამოვაყალიბოთ: დაჯერება არის გაჯერების, ანუ გაზავების, უფლის შემეცნებაში თანდათანობით – ჯერებ ჯერებით ზრდის შედეგი (შევადაროთ: წყლით გული ვიჯერე, ანუ სრულად დავიკმაყოფილე). „იზრდება თქვენი რწმენა და მრავლდება სიყვარული ერთმანეთის მიმართ“ (პავლე მოციქული). უფრო მეტიც, ეს ზრდადი რწმენა ჩვენს მიწიერ ბუნებაში ღვთიური მადლით ჩათესილი მდოგვის მარცვლის მსგავსი რწმენაა, იგივე უფლის სიტყვაა, სულიწმიდის წინდია, რომელიც იზრდება იქამდე, ვიდრე ქრისტეს სისავსის ასაკის ზომას არ მიაღწევს.
***
ასევე საინტერესო დატვირთვა გააჩნია სიტყვა „წამებას“. ილია აბულაძე თავის „ძველი ქართული ენის ლექსიკონში“ ასე განმარტავს მას:
წამება: 1. მოწამე – ყოფა, დამოწმება; მცნება (უწყება რამესი) მარტვილობა.
2. წამ – ყოფა: თვალით ნიშნება; ჩვენება. „წამნი შენნი რათა წამ უყოფდნენ სიმართლესა“(მიანიშნებდნენ გზას)
3. წამის – ყოფა: „წამება; თვალის ყოფა; მოსწავება“: „წამ უყვნა მას სიმონ, რათა კითხოს“(ანუ ანიშნოს).
როგორც ვხედავთ, წამება, მწამს–წამ–ყოფა, ანუ ჩვენებაა, მინიშნებაა; აქედან გამომდინარე, მოწამე იგივეა, რაც მიმანიშნებელი, მიმთითებელი, ანუ სასწაული – სასწავლი, ე.ი. გულისხმასაყოფი, რომლის მეშვეობით რაღაცას უნდა მივხვდეთ და გავიაზროთ; მოწამე, მორწმუნე – ღვთისგან მოვლინებული მეგზურია, ერთგვარი გზამკვლევია წუთისოფლის წყვდიადში მობორიალე, გზასაცდენილ სულთათვის მათი ცხონების გზაზე წარსამართავად.
„ქრისტეს მოწამის“ – მორწმუნის მეშვეობით ცოდვილი მოდგმა წვდება მათთვის დაფარულ ჭეშმარიტ არსს – ის ჭეშმარიტი მოწმე, უტყუარი, ერთგული მოწამეა უფლისა, რომელიც დაფარულია ოდენ ხორციელი თვალებით მომზირალთათვის, ანუ უმეცართა და ჩვილთათვის: „ეგრეთ ბრწყინავდინ ნათელი შენი წინაშე კაცთა, რათა იხილონ საქმენი შენნი კეთილნი და ადიდებდნენ მამასა შენსა ზეცათასა.“ როგორც იესო ქრისტე იყო მამის ხატება, მისი „ერთგული და ჭეშმარიტი მოწმე“, (გამოცხადება იოანესი), როგორც თავად ამბობს: „მე და მამა ერთი ვართ“, – მსგავსადვე მისი მორწმუნე, მოწამე, – იესოს ჩვენს შორის თანდასწრების მოწმეა, რომელიც მარადიულად აწმყოში, ანუ აქ და ახლა, მყოფი უფალია მისივე სიტყვისამებრ:
„აჰა, მე თქვენთან ვარ წუთისოფლის აღსასრულამდე,“ რასაც პავლე მოციქულიც გვახარებს: „იესო ქრისტე გუშინ, დღეს და უკუნითი უკუნისამდე იგივეა“. პავლე მოციქულს, როგორც მაცხოვრის ჭეშმარიტ მოწმეს, ისეთივე გაბედულებით შეეძლო ეთქვა – მომბაძეთ მე, როგორც მე ვბაძავ ქრისტესო“, როგორც მაცხოვარს, რომელმაც თქვა:“დარჩით ჩემში, როგორც მე ვრჩები მამაში“.
***
ძველებრაულ ,ანუ ბიბლიის ორიგინალის ენაზე რწმენას ჰქვია „ემუნა“, რომლის ფუძეა ამენ-ამინ, რაც ნიშნავს:
1.უდავო, დასრულებულ ჭეშმარიტებას, რომელიც დამატებით მტკიცებას არ საჭიროებს.
2.ერთგულებას , სრულ „ჩაუძიებელ მინდობას“ . (იოანე დამასკელი )
ლათინურად სიტყვას მწამს, ვენდობი შეესაბამება სიტყვა „კრედო“, საიდანაცაა რაც ნიშნავს : მწამს ვენდობი, მტკიცედ მჯერა . იგივე ძირისგან შედგება ბერძნული სიტყვა „კარდია“-გული და კოლხური სიტყვა „კრდე“ ანუ კლდე; და მართლაც,პეტრეს , ანუ „კრდეს“ -კლდის მიერ , იესო ქრისტეს ძე ღვთისად მთელი გულით-კარდია-თი აღიარების რწმენაზე, როგორც ურყევ კრდეზე -კლდე-ზე, აღაშენა უფალმა, თავისი სხეული- ეკლესია, რომელსაც „ბჭენი ჯოჯოხეთისანი ვერ მოერევიან“.
***
ასევე საინტერესოა რწმენის აღმნიშვნელი რუსული სიტყვა - Вера- და მისგან ნაწარმოები სიტყვები , როგორიცაა : верность, верный-ერთგულება, სიზუსტე სისწორე; სწორი , ზუსტი, უღალატო; уверенность, სრული დარწმუნებულობა, გულდაჯერებულობა, სიმტკიცე, ურყევობა; у-до-сто-верен-ие- დადასტურება, დამოწმება , მოწმობა. Cо-вер-шение, со-вершить-ჩადენა, მოხდენა, შესრულება; со-вер-шенныи- სრულყოფილი, უნაკლო; вер-шит-გადაწყვეტა; вер-шина-მწვერვალი და ა.შ.
რუსული- Вера, როგორც ჩანს, შემოსულია ლათინური ძირიდან verum-verus-veritas-რაც ნიშნავს: ჭეშმარიტი, სამართლიანი, ნამდვილი, მართალი.(in vino veritas- ღვინოშია ჭეშმარიტება)
და მაინც , სიტყვა -Вера -ს ძირი მოდის უფრო შორიდან , სანსკრიტიდან, სადაც ის აღნიშნავს თოკს, ბაწარს, რომლითაც ადგენდნენ რაიმეს სისწორეს.(რუსულში Вер-евка- თოკი; про-верить-შემოწმება, გაზომვა, გასინჯვა.)
ყველა მნიშვნელობა ერთად რომ შევაჯამოთ, სიტყვა -Вера -რწმენა, ასე შეიძლება აღვწეროთ: Вера-რწმენა-არის საბოლოო, აღსრულებული ჭეშმარიტება, სიმართლე, სისწორე, უტყუარობა-რომლითაც იზომება, მოწმდება, ფასდება ყველაფერი, თავად კი არ საჭიროებს შემოწმებას-ანუ რწმენა არის ეტალონი ჭეშმარიტებისა. „მორწმუნეს თავის თავში აქვს მოწმობა“-წერია სახარებაში.
__ დიაკვანი გურამ ოთხოზორია __
