1.2.4. Божья мудрость удивляет мирских
Пс.138,14 Сирах.47,[17] Матф.13,54 Марк.1,27,, 2,12,, 6,51,,7,[37] Лук.2,47 Деян.2,7.12,, 3,10-13,, 14,11
Славлю Тебя, потому что я дивно устроен. Дивны дела Твои, и душа моя вполне сознает это. (Пс.138,14).
Как мудр был ты в юности твоей и, подобно реке, полон разума!
Душа твоя покрыла землю, и ты наполнил ее загадочными притчами; (Сир.47,16.17)
И, придя в отечество Свое, учил их в синагоге их, так что они изумлялись и говорили: откуда у Него такая премудрость и силы? ( Матф.13,54).
И все ужаснулись, так что друг друга спрашивали: что это? что это за новое учение, что Он и духам нечистым повелевает со властью, и они повинуются Ему (Марк 1, 27).
Он тотчас встал и, взяв постель, вышел перед всеми, так что все изумлялись и прославляли Бога, говоря: никогда ничего такого мы не видали. (Марк 2,12)
И вошел к ним в лодку, и ветер утих. И они чрезвычайно изумлялись в себе и дивились, (Марк 6,51).
чрезвычайно дивились, и говорили: все хорошо делает, - и глухих делает слышащими, и немых - говорящими. (Марк.7,37).
все слушавшие Его дивились разуму и ответам Его. (Лук.2,47).
И все изумлялись и дивились, говоря между собою: сии говорящие не все ли Галилеяне? (Деян.2,7).
И изумлялись все и, недоумевая, говорили друг другу: что это значит? ( (Деян.2,12).
и узнали его, что это был тот, который сидел у Красных дверей храма для милостыни; и исполнились ужаса и изумления от случившегося с ним.
11 И как исцеленный хромой не отходил от Петра и Иоанна, то весь народ в изумлении сбежался к ним в притвор, называемый Соломонов.
12 Увидев это, Петр сказал народу: мужи Израильские! что дивитесь сему, или что смотрите на нас, как будто бы мы своею силою или благочестием сделали то, что он ходит?
13 Бог Авраама и Исаака и Иакова, Бог отцов наших, прославил Сына Своего Иисуса, Которого вы предали и от Которого отреклись перед лицом Пилата, когда он полагал освободить Его. (Деян.3,10-13).
Народ же, увидев, что сделал Павел, возвысил свой голос, говоря по-ликаонски: боги в образе человеческом сошли к нам. (Деян.14,11).
1.2.4. ღვთის სიბრძნე აკვირვებთ ქვეყნიურთ
ფს. 138,14; ზირ.47,[17]; მათ. 13,54; მარ. 1,27; 2,12; 6,51; 7,[37]; ლუკ. 2,47 საქ. 2,7.12; 3,10-13; 14,11
ფსალმუნნი 138
14. გადიდებ, რადგან საოცრებით ვარ შენივთული; საკვირველია საქმენი შენნი და ჩემმა სულმა იცის ეს სავსებით.
ზირაქი 47
17. შენი საგალობლებით და ანდაზებით, იგავებით და განმარტებებით განცვიფრდნენ ქვეყნები.
მათე 13
54. მივიდა თავის მამულში და ასწავლიდა მათ სინაგოგაში, ისე რომ, უკვირდათ და ამბობდნენ: ვინ მისცა ესოდენი სიბრძნე და ძალა?
მარკოზი 1
27. განცვიფრდა ყველა, ისე რომ, ერთმანეთს ეკითხებოდნენ და ამბობდნენ: რა არის ეს? რა არის ეს ახალი მოძღვრება, რომ ძალმოსილებით უწმინდურ სულებსაც უბრძანებს, და ისინიც ემორჩილებიან მას?
მარკოზი 2
12. ისიც მაშინვე აღდგა, აიღო თავისი სარეცელი და გამოვიდა ყველას წინაშე, ისე რომ, უკვირდა ყველას, ადიდებდნენ ღმერთს და ამბობდნენ: არასოდეს ამგვარი რამ არ გვინახავსო.
მარკოზი 6
51. ნავში ჩაუჯდა მათ და ქარიც ჩადგა, რამაც კიდევ უფრო განაცვიფრა ისინი.
მარკოზი 7
37. დიდად უკვირდათ და ამბობდნენ: ყოველივეს კეთილად იქმს: ყრუს სმენას უბრუნებს და უტყვს ამეტყველებსო
ლუკა 2
47. ყველა მსმენელს უკვირდა მისი გონიერება და სიტყვა-პასუხი.
საქმე მოციქულთა 2
7. უკვირდა ყველას და განცვიფრებულნი ეუბნებოდნენ ერთმანეთს: განა ყველა ესენი, ვინც ლაპარაკობენ, გალალეველნი არ არიან?
12. უკვირდა ყველას და გაოგნებულნი ეუბნებოდნენ ერთმანეთს: რას მოასწავებს ეს?
საქმე მოციქულთა 3
10. იცნეს, ვინც იყო: ტაძრის „მშვენიერ ბჭესთან“ რომ იჯდა მოწყალების სათხოვად; ამიტომაც შიშითა და განცვიფრებით აღივსნენ იმის გამო, რაც მას შეემთხვა.
11. რაკი პეტრეს და იოანეს არ შორდებოდა, მთელი ხალხი განცვიფრებული მისცვივდა მათ „სოლომონის ბჭესთან“.
12. ეს რომ დაინახა, პეტრემ ხალხს უთხრა: კაცნო ისრაელიტნო, რად გიკვირთ ეს? ანდა რატომ გვიყურებთ ასე? განა ჩვენი საკუთარი ძალითა და ღვთისმოსაობით ავადგმევინეთ ფეხი?
13. აბრაამის, ისააკისა და იაკობის ღმერთმა, ჩვენი მამების ღმერთმა განადიდა თავისი მსახური იესო, რომელიც თქვენ გაეცით და უარყავით პილატეს წინაშე, როცა ის აპირებდა გაეთავისუფლებინა იგი.
საქმე მოციქულთა 14
11. როდესაც ხალხმა დაინახა, რა მოიმოქმედა პავლემ, ხმა აიმაღლა და ლიკაონურად თქვა: ღმერთებს კაცის სახე მიუღიათ და ჩვენთან ჩამოსულანო.
__თემაზე წერდნენ__
ერთია სახელი, რომელიც შეიძლება ღვთაებრივ არსს აღნიშნავდეს, - კერძოდ კი ეს არის განკვირვება, სიტყვის უთქმელად რომ აღმოცენდება სულში შემოქმედ ღმერთზე ფიქრისას
.წმ.გრიგოლ ნოსელი
მაოცებს ორი რამ - ვარსკვლავიანი ცა ჩემს ზემოთ და ზნეობრივი კანონი ჩემში.
ე.კანტი
***
ერთხელ ერთმა ურწმუნომ თქვა: "არის ერთი რაღაც, რაც აფუჭებს ყველაფერს ჩემს ცხოვრებაში".
"და რა არის ის?" - დაინტერესდა მისი მეგობარი.
მან უპასუხა: "მე მაშინებს ის, რომ ბიბლია მართალია!"
__იაკობ ლევენი__